Page 34 - Magazine november

In 2010 werd de cd “Lonestar Girl” uitgebracht, waarop Theo nog wel als gastmuzikant op dobro heeft
meegespeeld. In 2010 vond er weer een wijziging in de band plaats en werden bassist Jacco en Peter
vervangen door respectievelijk Pepijn van Herk en Peter Zerner.

Met de nieuwe bezetting wordt vol goede moed gewerkt aan een doorstart voor Texas Renegade.

In 2013 besluiten de jongens zich aan te sluiten bij de theatershow die Aldwin en Ivonne hebben op-
getuigd. The Southern Stars gaan drie seizoenen lang in de theaters in en spelen ze in binnen- en buiten-
land, op schepen en in hotels.

Op 10 december 2016 speelt Texas Renegade voor de laatste keer in Nederland, voor de laatste keer in
Het Oude Wapen in Blijham. Voor de 42e keer. De allereerste keer was op 9 juni 2001 om de 60e ver-
jaardag van Thijs Spit te vieren.

In totaal speelde de band bijna 500 keer, waarvan 345 keer in Nederland en daarvan 42 keer in Blijham,
14 keer in België, 47 keer in Duitsland, 18 keer in Frankrijk, 9 keer in Spanje en 40 keer in Zwitserland.
Daarnaast speelden ze nog in Schotland, Polen, Denemarken, Zweden, Oostenrijk, Malta, Verenigd Kon-
inkrijk, Italië en op het South by South West Festival in Austin Texas, USA.

Mijn eerste contact met de band was tijdens een optreden in Drenthe , waarschijnlijk
in Bargeroosterveld. Vanaf dat moment waren we verkocht aan deze band en een verzoek om in Blijham
op te treden tijdens (zoals eerder gememoreerd )de verjaardag van Thijs, gaven zij hier graag gehoor
aan , maar wel met de mogelijkheid om te blijven slapen. En zoals iedere country band inmiddels al wel
weet is dat nooit een probleem. Na het optreden werd er een biertje gedronken en werden de banden
met ons versterkt, hetgeen ertoe leidde dat Het Oude Wapen het “Steunpunt Noord” werd van de band
en het thuishonk. Vooral in het begin had ik ook een klein aandeel in het op de kaart brengen van de
band, via de computer, wat destijds nog in de kinderschoenen stond.

Het bericht dat de band er dit jaar mee wou stoppen kwam dan voor ons ook als een donderslag bij hel-
dere hemel. Aanleiding is mijns inziens dan ook dat een deel van de bandleden in andere bands zijn gaan
spelen , en twee heren dienen werkt nu eenmaal niet.

Ook de ommezwaai van een paar mensen, die de traditionele country een beetje zien als old school en
liever de wat ruigere kant op willen is misschien wel debet aan het verdwijnen van deze band. Ondanks
dat staat deze band in het traditionele country op eenzame hoogte en het is dan ook uiterst jammer dat
deze band verloren gaat. En de opmerking van drummer Aldwin richting mij, dat de mensen liever meer
beweging en gekke dingen op het podium willen zien gaat er bij mij niet in. Als ik de kwaliteiten van
Jeroen als zanger en entertainer op het podium heb gezien, hoef ik voor mij persoonlijk dat clowneske
gedoe niet. “Inside the pocket of a clown is a sad place to hang around.” Dat ik hierin niet de enige ben
blijkt wel uit de volle zalen die nu nog worden getrokken door de artiesten die het traditionele country
nog hoog in het vaandel hebben. Zo waren onlangs nog bij Kenny Rogers, die bijna geen stap heeft gezet,
en toch een geweldige avond heeft verzorgd voor 6000 mensen die compleet uit hun dak gingen. Zo zie
je maar weer dat kwaliteit altijd boven blijft, en de mensen voor een clown wel naar het circus gaan.

Ik ga zeker de optredens van deze band missen , die we volgden naar alle uithoeken, soms met de auto,
maar meestal met een bus vol mensen vanuit Het Oude Wapen. Of het nu naar Oosterhout was,
Oosterbierum , De Malle Jan in Maarsseveen, Papenburg of een schuur bij een manage in Brabant , of
naar Denemarken, drie of vier keer per jaar naar een theater optreden. Het was voor ons nooit te ver en
ik moet wel even kwijt dat een optreden van Texas Renegade , nooit maar dan ook nooit verveelde. Dit

34