Page 82 - Magazine november
P. 82

ODE AAN MIJN VERKLEEDKOFFER

                                      Stoer. Met beslag, twee paardenhoofden en sheriffsterren. De riem van
                                      echt leer gemaakt. Ik hou van cowboys en cowgirls. Van die ouderwetse
                                      cowboys uit de jaren veertig en vijftig. Zeker wanneer ze dan ook nog van
                                      die swingende muziek maken. De perfecte muziek om mee te reizen,
                                      raampje open en hard meezingen wie kent dat niet.
                                      Als kleine jongen heb ik veel met verkleed kleren gespeeld. Altijd in een
                                      oude koffer of kist rommelen., alleen of samen met een vriendjes. Dan
werd je iemand anders. Er waren kledingstukken die ik heel graag aan wilde. Met een vrienden kreeg ik
soms ruzie wie wat aan mocht. We vonden beide vaak hetzelfde leuk, maar er waren ook kleren die min-
der interessant waren. Soms kwam er ineens ergens iets nieuws vandaan, dat verdween dan in de koffer.
Er waren ook altijd accessoires bij zoals brillen, waaiers en handtasjes. Ieder gezin met kleine
kinderen moet aan de verkleedkoffer. Je hebt geen kind aan ze. Het stimuleert de verbeelding. Rollenspel,
inbeelding, passend menselijk gedrag, het komt er allemaal bij kijken en is een mooie leerschool voor de
grote mensenwereld. Ik dank veel aan de verkleedkoffer. In zo'n cowboy-set zit een klapperpistool,
sporen en een sheriffster. Tegenwoordig is alles van plastic, toch net iets minder mooi. In het rariteitenka-
binet zitten meerdere voorwerpen die iets te maken hebben met country and western. Ik zie het graag. In
het buurland Belgiƫ zijn diverse mooie bronnen om aan rariteiten te komen. Aan Country and Western
kan ook een kitscherige toon hangen. Wanneer die overheersend gaan worden dan vind ik het maar
zeurpieten, die cowboys. Dan heb ik er snel genoeg van.
Onlosmakelijk met cowboys verbonden zijn de Indianen. Ik heb heel wat uren rondgerend op een
braakliggend terrein waar we cowboy en indiaantje speelden. Ook bij Indianen kan er iets kitscherigs ont-
staan waardoor ze vervelend worden. Persoonlijk heb ik minder met de indiaan en meer met de cowboy.
De cowboy lift natuurlijk mee op het succes van de romantiek: een vrij leven, altijd buiten en iedere
avond bonen op het kampvuur. Wie wil dat nu niet? Yeehaw!

                                                                             82
   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87